ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Καλησπέρα.

 Τα μεθεόρτια  της τσικνοπέμπτης  βιώνουμε πολλοί. Δυσπεψία, βαρυστομαχιά και όλα τα συναφή της υπερβολής

Μετά τις υπερβολές λοιπόν καλό είναι,-όχι η εγκράτεια- αλλά η ανάποδη υπερβολή.  Τι καλύτερο από όμορφες, πολύχρωμες,  γευστικές σαλάτες, ύστερα από  τόση  κρεοφαγία.
Κλασική σαρακοστιανή σαλάτα είναι εδώ στην Κρήτη οι ψαρές.  Λέγονται και παπούλες. Πράσινο ψυχανθές  που τρώγεται είτε μόνο του με την συντροφιά λαδιού, λεμόνι ή ξύδι και αλάτσι , είτε ως συστατικό άλλων πράσινων –και όχι μόνο- σαλατών.  
Για όσους δεν γνωρίζουν , με τον όρο «αλάτσι»,  εδώ, αναφερόμαστε στο αλάτι γνωστό ως «αφρίν» ή «ανθός αλατιού» . Στο κατάλογο αναφέρεται ως «Γραμβουσιανό αλάτι» μια και συλλέγεται από τις κολύμπες (κοιλώματα στα βράχια που κρατάν νερό.) του ακρωτηρίου της Γραμβούσας. Τα κοιλώματα αυτά που στην πραγματικότητα είναι οι αλυκές. Γεμίζουν με θαλασσινό νερό από το χειμέριο κύμα το οποίο εξατμίζεται με τις πρώτες ζέστες του Μαΐου. Προκειμένου να διατηρεί το άσπρο σαν χιόνι χρώμα το μαζεύουν από τον βράχο με τρυπητή κουτάλα,  όταν αρχίζει να πήζει η επιφάνεια ενώ από κάτω είναι ακόμη νερό.
Δεν έχει υποστεί καμιά   εξεργασία λεύκανσης ή οτιδήποτε άλλο. Είναι όπως μαζεύεται από τα βράχια της Γραμβούσας.  Χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν στεγνώνει ποτέ εντελώς, γι αυτό αναφέρεται και ως «ένυδρο αλάτι».  Του αποδίδονται πολλές ιδιότητες που δεν θα ήθελα να αναφέρω μια και μου φαίνονται υπερβολικές.  Το σίγουρο όμως είναι ότι είναι ένα αγνό και άσπιλο προϊόν. Το μόνο από αυτά που διαθέτουμε που δεν έχει βιολογική πιστοποίηση μια και δεν δίνεται  πιστοποίηση για το αλάτι.